‘Niet oordelen, maar hard doorwerken aan oprecht asbeststelsel.’

Hoewel cijfers uitwijzen dat de asbestbranche er de afgelopen jaren stukken veiliger op is geworden, blijft het een veelgehoord geluid: kan het niet anders wat betreft het toezicht rondom de beheersing van asbest? Om hier beeld bij te krijgen, klopten we aan bij de certificerende instelling Normec. Managing Director Martje Princen over de recente verbeterslagen, meer harmonisatie en de toekomst van het Nederlandse asbeststelsel. ‘Laten we vooral niet vergeten dat asbest gevaarlijk is en dat een stelsel ons vooruit helpt’, benadrukt ze.

Zou je Normec willen introduceren?
Princen: ‘Normec is door het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid aangewezen als certificerende instelling voor de procescertificaten asbestinventarisatie en asbestverwijdering. Ons asbestteam bestaat uit vijftien auditoren die dagelijks project- en kantooraudits uitvoeren bij certificaathouders. Zij checken of de certificaathouders volgens de opgestelde regels en procedures werken. Alle auditoren hebben ruime ervaring in de asbestbranche. Ze weten dus wat er speelt en kunnen situaties goed inschatten.’

Hoe kijk je als certificerende instelling tegen de ontwikkeling van het Nederlandse asbeststelsel aan?
‘Regels zijn de afgelopen jaren aan verandering onderhevig geweest. Er is gestreefd naar versimpeling en verduidelijking. Deze ontwikkelingen zien we terug in de aanpassingen van het certificatieschema in 2017 en april 2019. Onze kerntaak is om te controleren of certificaathouders zich aan dit schema houden. Over het algemeen hebben we te maken met een serieuze branche, die ook heel oprecht met asbest omgaat. Daarbij merken we tijdens onze controles een sterke verbetering wat betreft compliance met het schema.’

Heb je ook een mening over alle emoties rondom asbest? Werken partijen op de juiste manier samen?
‘Iedereen weet hoe gevaarlijk asbest is. Dat Nederland door de jaren heen zoveel energie en moeite in het asbeststelsel heeft gestoken, is dus zonder twijfel een goede zaak. Het is de enige manier om de veiligheid voor werknemers en een veilige leefomgeving te waarborgen. Maar bij een stelsel als dit zijn ook veel partijen betrokken. Dat maakt het soms lastig. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat we allemaal hetzelfde doel hebben, benaderen we zaken vanuit verschillende invalshoeken. Zo zal een toezichthoudende instantie van nature meer gericht zijn op handhaving, terwijl wij als certificerende instelling gefocust zijn op procesverbeteringen. Hier is veel winst te behalen. Op het moment dat samenwerkende partijen begrip hebben voor de verschillende invalshoeken, gaat de communicatie er onderling op vooruit.’